kurwa. wlasnie poplakalam sie ogladajac najnowszy odcinek 'desperate housewives'. ten o panu zlotej raczce. dlaczego? bo pieknie pokazal jak bedac dobrym czlowiekiem mozna wplywac na zycie innych. drobnostkami. potrzeba tak niewiele. cieple slowo, drobny gest, odrobina zainteresowania. chcialabym tak umiec. staram sie taka byc. czasami mi sie to udaje. czasami nie. czasami moj egoizm wygrywa. ale uwierzcie lub nie - staram sie. powoli. i mam nadzieje nie, ze ludzie to docenia...tylko...tylko, ze zauwaza. i ze nie beda widziec mnie tylko przez pryzmat tej zminej suki ktora bywam i ktora w gruncie rzeczy gardze. bo sa ludzie dla ktorych jestem w stanie walczyc z calym swiatem i zrobic wszystko co tylko bede mogla. bo chyba w grunie rzeczy jestem dobrym czlowiekiem. i wierze ze ludzie sa dobrzy. i za kazdym razem kiedy spotyka mnie cos zlego ze strony innych dziwie sie temu jak male dziecko. chociaz zgrywam twardziela. coz. wspolczesnosc zmusza mnie do emocjonalnej schizofrenii...

a teraz mam nadzieje ze pan mechanik tez bedzie dobrym czlowiekiem i podbije przeglad bez problemow. poprawiam rozmazany tusz i robimy brum brum :)