z rozmowy z U.:
- mam nadzieję że z czasem już nie będziesz chciała na niego czekać
- jestem zbyt uparta. za mocno uwierzyłam za tym ostatnim razem, że jeszcze się uda

zamykając się w moich czterech ścianach i tępo gapiąc się na palce stóp, sterczących gdzieś przede mną zalegającą na podłodze w wytartych jeansach, z rozczchraną głową, kubiem czegoś i jaskrawogłowym przyjacielem - odbieram sobie szanse na jakąkolwiek poprawę. do cholery, przecież już raz sobie poradziłam, dałam radę, po paru zakrętach i pomylonych drogach wyszłam na prostą (...?).
od czego ja wtedy zaczęłam...?