Malo pocieszajacy jest fakt, ze nawet nie znalem dokladnie wszystkich archiwow, ktore stracilem. Najbardziej mi szkoda tego, co jest nie do odtworzenia.
Buddyjscy mnisi ukladaja przez wiele dni i miesiecy olbrzymie kolorowe obrazy z piasku. Piekne i nieslychanie pracochlonne. Zajmuja czasami wiele metrow kwadratowych i ukladane sa ziarenko po ziarenku.
A potem niszcza je jednym ruchem reki. Doszczetnie. Zostaje tylko garstka bezladnego, brzydkiego pylu.
To jest jedna z nauk.

A moze ktos wie jak odzyskac informacje nagrane na kompakcie, ktore po nagraniu kolejnej sesji przestaly byc widoczne?