wszystkie notki       ostatnie 20      ostatni miesiąc

2005.02.28 17:59:08

link | komentarz (0)

Pewnego razu słońce tak się zmęczyło, że zasnęło na łonie zielonego, głębokiego jeziora. Ludziom doskwierała ciemność, słońce się zmiłowało i wyszło ku nam. Oto szła dziewczyna o perłowych włosach (śniłem, a może to była prawda) i tak ziemia i niebo stały się zielone i niebieskie, jak dawniej. Świt minął, ona poszła do domu za niebieską górą, pośród kwiatów. Mały niebieski słoń opowiada bajki, w pięknych perłowych włosach śpi światło. Tak, żyje dziewczyna o perłowych włosach (śniłem, a może była to prawda). Od tego czasu perłowe włosy żyją w głębokim morzu... Kiedy jesteś bardzo samotny, niechaj spadnie dla ciebie mała gwiazdka, niechaj śnieżnobiałe perły cię prowadzą, jak dobrego wędrowca białe kamienie. [Obudź się, dziewczyno o perłowych włosach! (śniłem, a może była to prawda). Perły lamp cię prowadzą między niebem a ziemią.] Tak, woła dziewczyna o perłowych włosach (śniłem, a może