Może Ignatius ma rację mówiąc, że piszę tu wtedy, kiedy jest ze mną gorzej. No ale w końcu kiedy jest inaczej?
   Ostatnio znów w zastraszającym tempie się starzeję. Zrobiłem się zgryźliwym starym dziadem i kiedy się nie silę na dyplomację zrażam do siebie ludzi. Doszedłem do wniosku, że powinienem oddać moje ciało do użytku komuś, kto ma jeszcze młodą duszę. Ciało co prawda jest nieco uszkodzone i odrobinę zaniedbane, ale w sumie jak na dwudziestodwuletni przebieg jest w calkiem niezlej formie. Mi wystarczy kubełek z formaliną. Albo drewniana skrzynia - jak w "Hunger" z Catherine Deneuve i Davidem Bowiem'.
   Jakie to szczęście, że felieton, kiedy go wreszcie napiszę nie bedzie taki znów ponury. Na pewno wkradnie się tam nieco mojej starczej zgryźliwości, ale na pewno nie aż tyle co tutaj.