wynaturzenia wynaturzenia i ukryta w bursztynie? czemu w bursztynie? bo jest ciepły lepki tajemniczy więzi w sobie królestwa, życia, zapewnia nieśmiertelność... ukryta w bursztynie obawa przed kołtunerstwem...
'mój dom, to te szare ulice, mój dom to kolejka po prace'
noi dudniąca skrywana eruptyczna wizja mojego mieszczaństwa..

przyglądam się przez lupe, o nie, nie przez lupe, przez szkło pomniejszające, mojej rodzinie, jakbym patrzył przez lupe całe ja by pękło ze strachu, a więc patrze i widzę owo miesczaństwo, przyziemność, kołtunerstwo
i wiem
że ja
też z tego wzrosłem
więc na ile tworzy to mnie?
na ile jestem wolny?
czy przez to, że dostrzegam... JESZCZE widze, jakaś cząstka mnie będzie uratowana?
opieram się temu rękami i nogami, zapieram i ciągne w inną stronę, ale widzę macki wygody i próżności wyciągające się po mnie z tego świata, obserwuje ułożoność i pracowitość, zarobkowość i szanowanie przodków i nie moge patrzeć, zaciskam powieki, ale światło jest zbyt ostre, wdziera się w odcięte złudnie zmysły
mama Dulska
fala czego?
i ja syn Zbyszek Kieliszek

Piotr-Paweł Maria-Magdalenia

ich twarze i rozpala się we mnie dzika żądza i wściekłość, na to ich poukładane życie, na tą czystość i bałagan, na graciarnie i brak wiary w cokolwiek, przyziemność i małostkowość, chcę żeby niosła mnie złość i coś popycha do podpalenia kościółka, do podeptania czczonej grządki, zburzenia banku, wyrzucenia telewizora

--------------------
zobaczyłem spokój i prawdziwe piękno, w porównaniu z nim, życie tutaj jest niewarte słowa (najbardziej zakłamanej instancji)
--------------------
powrót do dzwięków sprzed 3 lat, tak wtedy pieszczonych, żyłem i czułem,
ogromny skok w przeszłość i w życie AUTECHRE. Garbage no. 4 - odlatuję