zrobiłem coś złego, jak dla mnie bardzo złego, choć do tej pory w ogóle podważałem jego istnienie(zła oczywiście). Zrobiłem to z pełną premedytacją, tylko po to by zbadać siebie i swoje odruchy, zrobiłem bo nie mogłem nie zrobić. Wszyscy dookoła wiedząc o tym gardzili by mną, nieliczna garstka od razu by powiedziała, że to nic strasznego, robią tak ludzie od setek lat. Teraz, gdy pławię się w mojej winie, czuje pewne zadowolenie i pogardę dla siebie.

Człowiek jest dziwną istotą..
Wiem, że mogę zapanować nad wszystkimi pragnieniami, nigdy nie będę w stanie się uzależnić od niczego, bo z każdym uzależnieniem skończę w sekundę. (Choć narkotyków w życiu nie będę brał, bo nie chcę, mam takie jazdy bez nich, że mi wystarczy).

Skończyłem z kobietami...hahaha, ale to brzmi. Postanowiłem, że się przez jakiś czas do żadnej nie odezwę, choćby nie wiem jak nogi się pode mną uginały. Te wszystkie zakochania, to bzdury.
Jeśli dziewczyna jest wspaniała, pragnę jej, jej wiedzy, jej ciała, jej duszy, słowem jej całej. Zwykle trwa to jakiś czas aż wszystko przestanie być zagadką. Perfidna prawda, ale, po co mam kłamać. Nie mogę udawać więcej niż miesiąc, bo się duszę i uciekam. Dziś zamykam się w czterech ścianach, przesiedzę pokuruję własną ambicję, pogardzę światem i sobą i jutro znowu będę nowym człowiekiem.

Człowiek jest dziwną istotą.