to ktoś, kogo nie umiem opisać, a jednak codziennie otwieram to okienko i od nowa zaczynam, jedno zdanie, albo sto zdań, zawsze wszystko kasuję. trudno mi powiedzieć, kim dla mnie jest, ale jest ważny; jeszcze mniej wiem, kim ja jestem dla Niego, to w żadnej sekundzie naszej znajomości nie zostało nazwane. na moim miejscu czułabyś się dziwnie, wiesz, masz sto procent pewności, że On jutro też będzie, chociaż na swój charakterystyczny sposób, ale nie możesz się spodziewać niczego. rozmawiasz z Nim, a uśmiech nie schodzi Ci z twarzy, zaskakuje Cię bez przerwy, chociaż znasz już Jego poczucie humoru i nawet wiesz, co powie za chwilę, ale uśmiechasz się cały czas. masz ochotę powiedzieć Mu coś specjalnego, nazywać Go wyjątkowo, a nie wiesz, czy możesz. On nie zrobi dziwnej miny, ale nie wiesz, czy odpowie czymś, co chcesz usłyszeć, a co On chce powiedzieć. zdajesz sobie sprawę, że masz do czynienia z kimś specjalnym, to nie jest normalny kolega, który po lekcjach odnosi za Ciebie tornister. dzwoni do Ciebie późnym wieczorem, a Ty się cieszysz, bo już wiesz, że usłyszysz coś niebanalnego, nawet jakiś komplement przemyci, którym będziesz się cieszyć zasypiając. następnego dnia, rozmawiając o niczym, On przywoła coś, o czym wiecie tylko Wy dwoje i pomyślisz sobie wtedy, że może to lepiej, że nie ma obietnic, zapewnień, przecież wcale nie chcesz polisy na życie. patrzysz na Niego z czułością, to nieważne, że siedzi daleko, On o tym wie, a może kiedyś będziecie oboje na tyle dzielni, może powiecie sobie rzeczy, które teraz trzymacie w oddechu między słowami, w spacjach między literami.
może jednak jestem sentymentalna? widząc mnie nikt by tego nie powiedział, ale moja fizyczność jest zwodniczym złudzeniem, pod którym skrywam serce Kopciuszka:P ale jeśli to przeczytasz, to będziesz wiedział, o co chodzi, zgadniesz czemu napisałam ten romantyczny kawałek, zrobisz swoją minę i się zajarasz, ale się do tego nie przyznasz. znam Cię. śpij już.